Afgelopen zomer ben ik naar Rome gefietst; een uitdaging én een waarachtig leuk avontuur! In deze deze tocht vielen er kwartjes……. Ik moest aan mezelf toegeven dat na bijna zeventien jaar mijn eigen praktijk&bureau te hebben, de uitdaging eruit is. Erg hé!

Ergens sluimerde dit al ietsje langer, maar kon daar niet goed bij. Hoezo dan? Mijn praktijk, mijn kind! Ik die jaren met plezier, bezieling en passie mensen en teams heb mogen begeleiden&coachen. Een voorrecht, een eer om zo dicht bij persoonlijke zielenroerselen van mensen te mogen zijn. Zoveel mogen geven en zeker ook mogen ontvangen, meehelpen analyseren waar blokkade vandaan kwamen, tig tips en trucs mogen geven, lekker ‘preken’ hoe je dingen anders kan doen;-), zoveel mogen inleven, meekijken en mensen stapjes verder mogen helpen op hun levens- en werkpad. Fantastisch! Wat wil je dan nog meer? Het mooiste werk wat er bestaat zeker omdat ik er ook voor mezelf veel uitgehaald heb. Groeien in mijn eigen ontwikkeling, door jullie als spiegels. Wat wil je dan toch? Ik kwam er niet uit.

Na mijn fietstocht wist ik het. Na straks zeventien jaar hebben mogen werken in het mooie Augustinusklooster en mijn fijne werk-huiskamer, is het nu even tijd voor wat anders.

Wat dan?

Ik weet het niet?

Dit onderkennen is de eerste stap. Nu gedaan;-) en met dit weten en bijhorende (grrrrr) gevoelens, te ZIJN. Gedaan;-)

De tweede stap is om te gaan handelen. Dat ben ik nu aan het doen, het jullie laten weten. Gedaan!