“Technologische ontwikkelingen maken nieuwe vormen van ons werk als coach mogelijk”
Bovenstaande uitspraak is de rode draad van het congres over “Innovatie bij professioneel begeleiden”, dat ik onlangs bijwoonde.
“Ja ja”, dacht ik, “eerst zien, dan geloven of dat daadwerkelijk bij ons beroep ook mogelijk is! Het is toch van essentieel belang dat je face-to-face gesprekken met je klanten blijft voeren? We moeten ze toch kunnen aankijken, zien wat er gebeurt, hoe ze reageren, etc.?”. Wie schetst mijn grote verbazing over mijzelf aan het einde van de dag? Ik werk er al lang mee!
En ik ben alleen maar meer uitgedaagd om er bewuster mee om te gaan en nog breder te kijken naar wat e-coaching, ofwel social media naast face-to-face gesprekken meer kan bijdragen aan coachingstrajecten. Wat ik onbewust al wist kan ik nu bewuster inzetten! En wel dat de inzet van social media een intensiever leertraject mogelijk maakt. Dit vanwege de hogere frequentie van het contact tussen mij en de klant.
Van injectie (face-to-face gesprekken) naar infuus*; een continu leerproces bevorderen; naast face-to-face gesprekken een Skype-gesprek voeren, een “opfris-sms’je” sturen, een link doorsturen naar een inspirerend filmpje op Youtube, of met elkaar een tijdstip afspreken om even kort te chatten over hoe het gaat, alleen dan op essentie: het behoort allemaal tot de mogelijkheden. Ik zie het als een methodiek die ik soms veel en soms af en toe zal toepassen. Het is maar net hoe het uitkomt en wat past bij de klant, en zeker niet onbelangrijk: ook bij mijzelf. Bij jongere klanten zal het meer als vanzelf gaan, die weten niet beter.
Een ding weet ik zeker; in 2025 zal alleen face-to-face gesprekken voeren zò 2012 zijn!
Maar wat het mij in ieder geval – weliswaar van een heel andere orde, maar zeker niet minder belangrijk – ook gebracht heeft, is dat ik dacht dat ik achterliep op deze nieuwste ontwikkelingen. Dat blijkt reuze mee te vallen! Door deze dag ben ik van onbewust naar bewust gekomen en blijk ik best nog “hip” te zijn als het gaat om generatie Y en Z te kunnen blijven begrijpen. En dat is een heel prettige bijkomstigheid voor iemand die net 50 is geworden en daar toch nog aan moet wennen.
*Met dank aan Ulrike Wild voor de analogie!