Gevoelens, emoties… wat moet je ermee?

Voor mij vormen emoties het mooiste goed om echt JA te zeggen tegen het leven.
En ja, tegelijkertijd een hele klus om je eigen gevoelens te begrijpen. Hoe emoties een plek innemen in je leven is voor iedereen verschillend. De één kan gemakkelijk boosheid toelaten, terwijl dat voor een ander ‘not done’ is. En waar iemand anders het verdriet spontaan kan laten stromen, gaat haar buurvrouw bij verdrietige omstandigheden gelijk ‘op slot’. Het heeft alles te maken met wie je bent en hoe je in elkaar steekt. Maar zeker ook met wat je hebt meegemaakt in je opvoeding, wat generatie op generatie is doorgegeven én hoe jouw hechting is geweest. Hoe ben je welkom geheten toen je geboren werd en hoe was de zwangerschap van jouw moeder? Dit alles heeft wat mij betreft te maken met hoe het in het hier en nu met je gaat, of beter gezegd: hoe je met gebeurtenissen omgaat. Mij fascineert dit enorm! En dat is, denk ik, ook een belangrijke reden waarom ik in afgelopen jaren zo naar ‘rouw en verlies’ ben gedreven. Ik, die als hooggevoelig persoon best geworsteld heb met gevoelens en emoties. Maar ik durf nu, op 54 jarige leeftijd, wel te zeggen dat ik daarin volwassen ben geworden. Maar allemachtig, wat een klus!

Enfin ik kan er uren over praten maar zeker ook over schrijvenJ En met dat laatste ga ik een start maken deze vakantie. Het kriebelt al jaren om een boek te gaan schrijven. Als coach die het beste bij mensen naar boven haalt en alle kriebels die mensen voelen uitvergroot, ga ik natuurlijk ook mijn eigen kriebels serieus nemen. Want mijn motto is zoals de meeste van jullie weten: DOE VOORAL WAAR JE BLIJ VAN WORDT!

Ik ga naar Zuid-Frankrijk waar ik met een groep van 25 mensen onder begeleiding van Geert Kimpen en een drietal andere schrijvers gecoacht en geïnspireerd word.

Spannend? JA!
Leuk? JA!
Eng? JA!
Zin in? JA!
Gedachtes als ‘wie denk je wel dat je bent om dat te kunnen?’ JAA!
Neem je deze serieus? NEE!

Ik ga gewoon beginnen en vertrouw er op dat er moet gebeuren wat er moet gebeuren! Een bladzijde heb ik al en die deel ik vast graag met jullie. Namelijk het volgende gedicht:

De herberg
Dit mens-zijn is een soort herberg.
Elke ochtend weer nieuw bezoek.
Een vreugd, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.

Misschien komt hij de boel ontruimen om plaats te maken voor extase……..
De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langs komt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.
Rumi

Ik wens jou ook een heerlijke zomer toe, wat je ook gaat doen, geniet ervan! Want, voordat je het weet, klopt er een onaangename gast op jouw deur. En mocht die gast al onverhoopt aangeklopt hebben dan wens ik je toe dat je deze welkom kan heten, hoe verrekte moeilijk, echt niet te doen en pijnlijk dat soms ook kan zijn. Alle goeds!

Zomergroet van Jolande